Πριν κατασκευαστεί το θέατρο της ΓαβαλιώτισσαςΗ κατασκευή του ανοιχτού θεάτρου στην Γαβαλιώτισσα ξεκίνησε στις αρχές του 1984. Εναν χρόνο αργότερα έγιναν τα εγκαίνια.
∆ώδεκα χρόνια νωρίτερα, το 1972, στο περιοδικό «Εδεσσαϊκά Χρονικά» του Φιλοπρόοδου Συλλόγου «Μέγας Αλέξανδρος» υπάρχει δηµοσίευµα, στο οποίο διατυπώνονται σκέψεις για το πώς πρέπει να γίνει το θέατρο.
Παραθέτουµε αυτούσιο το δηµοσίευµα:
«Κοσµήµατα κάθε πόλεως θεωρούνται τα φυσικά και τεχνητά µνηµεία της,
τα οποία δηµιουργούν το περιβάλλον της µέσα στο οποίο αναπτύσσεται η ζωή
των κατοίκων της. Κάθε πόλη προσπαθεί όχι µόνο να διατηρήση ό,τι η φύση και ο άνθρωπος δηµιούργησε σ’ αυτήν, αλλά και να αποκτήση καινούρια µνηµεία για να τα καταστήση κέντρα ζωής ή πόλους έλξεως για τους εντόπιους και τους ξένους επισκέπτες της.
Η Εδεσσα, ευλογηµένη από την φύση, ξεχωρίζει για τα φυσικά της κάλη, τα οποία σχεδόν πουθενά σ’ άλλα µέρη στην Ελλάδα και στον κόσµο δεν υπάρχουν. Τα νερά της, τα πλατάνια της, γενικά το φυσικό της περιβάλλον συγκινούν κάθε άνθρωπο και του χαρίζουν µε την οµορφιά τους και τη χάρη τους σωµατική ευεξία, ψυχική ανάταση και πνευµατική ευφορία.Ενας από τους πολλούς ανεπανάληπτους χώρους, πλουτισµένους µε απλοχεριά από τη φύση, όπου ο επισκέπτης βρίσκει την ψυχική γαλήνη, την πνευµατι ταση και πνευµατική ευφορία.
Ενας από τους πολλούς ανεπανάληπτους χώρους, πλουτισµένους µε απλοχεριά από τη φύση, όπου ο επισκέπτης βρίσκει την ψυχική γαλήνη, την πνευµατική ευφορία, τη σωµατική ευεξία είναι και η Γαβαλιώτισσα.
Ο χώρος αυτός είναι γεµάτος πλατάνια αιωνόβια και επικλινής. Και είναι ιδανικός για να δηµιουργηθή ένα υπαίθριο θέατρο.
Το ∆ιοικητικό Συµβούλιο του Συλλόγου, επειδή αισθάνεται το βάρος της ιστορικής ευθύνης του, µε έγγραφό του προς τη Νοµαρχία Πέλλης εξέθεσε τας σκέψεις του και τας προτάσεις του, ελπίζει δε ότι η πρότασή του θα γίνη πραγµατικότητα.
Επειδή ο χώρος είναι ιδανικός για θέατρο, όσοι µηχανικοί και ειδικοί ασχοληθούν µ’ αυτό θα πρέπει µε δέος ψυχής και µε µεγάλη ευθύνη να σεβαστούν την ιερότητα του χώρου και να τον διαµορφώσουν κατάλληλα, ώστε το θέατρο που θα στηθή να είναι οργανικά δεµένο µε το φυσικό περιβάλλον της περιοχής.
Θα πρέπει οι αρµόδιοι να µη κόψουν ούτε ένα δέντρο, τα δε υλικά του θεάτρου να είναι τέλεια εναρµονισµένα µε την ιερότητα του χώρου.
Το ξύλο και ο πωρόλιθος της περιοχής, νοµίζοµεν, ότι πρέπει να αποτελέσουν τα πρωταρχικά στοιχεία υλικών για την ανέγερση του ιερού αυτού έργου.
Οσοι θα συντάξουν τη μελέτη θα πρέπει να µελετήσουν τις σωστές αναλογίες ώστε το σύνολό τους να δηµιουργήση ένα αρχιτεκτόνηµα - καλλιτέχνηµα, που θα συνδυάζη και την πρακτική ωφέλεια, αλλά και την αισθητική χάρη.
Ακόµη πρέπει να σκεφτούν ότι η σκηνή του υ παίθριου θεάτρου δε θα καλύπτη µόνο τις ανάγκες σύγχρονης πρόζας, επιθεωρήσεως, κωµωδίας, αλλά και αρχαίας τραγωδίας και κωµωδίας, ακόµη τις ανάγκες παραστάσεως χοροδράµατος, συναυλιών (κλασικών και ελαφρών) ακόµα και κάθε ανάγκη εµφανίσεων και εκδηλώσεων σ’ ένα υπαίθριο θέατρο.
Ανάµεσα στα άλλα πρέπει να προσεχτή και η ακουστική του θεάτρου και η ορθή αναλογία των θέσεων, ώστε και ο πρώτος και ο τελευταίος θεατής να παρακολουθούν, όσα γίνονται στη σκηνή, µε την ίδια άνεση.
Για να γίνουν όλα αυτά δεν πρέπει να ανατεθή το έργο σε ανθρώπους που διαθέτουν µόνο τα τυπικά προσόντα ή βρίσκονται σε υπηρεσίες, που µπορούν να δώσουν εύκολη λύση, αλλά να κληθούν άνθρωποι ειδικοί για τα θέατρα (Θάνος Κωτσόπουλος, Ραλού Μάνου κ.λπ.), οι οποίοι µε το προσωπικό τους κύρος και την προσωπική τους σφραγίδα θα δώσουν τις σωστές κατευθύνσεις, ώστε να γίνη ένα τέτοιο έργο, που όλοι να το χαιρόµαστε.
Σ’ αυτή την περίπτωση θα πρέπει ο αυτοσχεδιασµός να δώση τη θέση του στο δέος και στο σεβασµό της ιερότητας του χώρου και του έργου που θα γίνη στον ιερό αυτό χώρο».
Από το φύλλο της Εδεσσαικής εφημερίδας
με τις ευχαριστίες μας για την έγκριση της δημοσίευσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε